Nöbetçi Eczaneler
‘’TEKSAS’’ SİZE MİNNETLE TEŞEKKÜR EDERİM! NİCE SERCAN YASUNLARA!
Sercan Yasun, Tarih bölümü ve Gazetecilik bölümü olmak üzere iki üniversite okuyor.
21 yaşında. Otizm Asperger sendromlu. BURSASPOR AŞIĞI.
Kendisine ve ailesine samimiyetleri ve sıcacık röportajları için sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum.
Artık Sercan YASUN benim KARDEŞİMDİR!
Yalvarırım okuyun.
Kendinize yapabileceğiniz en büyük iyilerden biri olur.
OTİZM
Otizmli olduğunu ilk ne zaman kabul ettin?
Açıkçası ilkokuldayken bana hep farklı olduğumu söylüyorlardı. Liseye başladığımda ergenliğin de etkisi ile daha fazla yüzüme çarpılmaya başladı. Lise ikiye geçtiğimde tamam dedim. Ben buyum. Kaçış yok. Hayatımın kırılma noktası orası oldu diyebilirim.
OTİZM VE AŞK
Seni bu dünyada en çok zorlayan şey ne? Ah olmasa otizm ve ben daha mutlu yaşarız dediğin bir şey var mı?
Açıkçası en tuzak soruyu sordun. Kadınları seviyorum; ama adım attığımda hatalı adım attığımı düşünüyorum. Bir kadına kendimi rahat ifade edemiyorum. Böyle dilim tutuluyor.(heyecanlanarak gülüyor)
Tek isteğim aşık olduğum kadın bana evet desin. Benim gibi güçlü olsun, mücadeleci ve zeki olsun. Cesur olsun. gerçekten böyle bir kadın olsun isterim hayatımda.
Maalesef çektim.( gülüyoruz.) Lise sonda bir kadına aşık oldum. Bana hep ilgi gösteriyordu. Hep destek oluyordu ama okulun bitmesine yakın sen kaçıksın seninle olmaz dedi bana.
OTİZM VE CİNSEL İSTEK
Cinsel bir istek, bir kadına karşı bu isteği hissediyor musun?
( çok güldü) Açıkçası bu konuda şöyle bir yanıt vereyim ben, gerçekten lisedeyken özellikle üniversitedeyken aşık olduğum, teklif ettiğim oldu, reddedildiğim de oldu; ama saygı duydum. Bu da onların kendi tercihi.
OTİZMİ İYİLEŞTİREN AŞK: TEKSAS
Yaa evet. BURSASPOR benim için çok ayrı başka bambaşka bir aşk. BURSASPOR bir aşktır. Varoluştur. Felsefedir.
BURSASPOR ile ilk ne zaman tanıştın?
Ya çok güzel bir soru. Ağabeyim gençliğinde. Lise dönemlerinde koyu BURSASPORLUYDU. Baya koyu. Teksas’ın bulunduğu taraftan izlerdi. Bana da hep atkı getirirdi maçlardan. Forma alır giydirirdi. Ben de ona özenirdim. Yaşım büyümeye başlayınca (on yaşından bahsediyor????) Annemle beraber biz de maçlara gitmeye başladık.
İlk gittiğinde bile hiç kendini gergin stresli hissetmedin mi?
Açıkçası şöyle. İlk gittiğim maç 2008-2009 sezonun son iki üç haftası Gaziantep maçıydı. 2-2 bitmişti. UEFA’YI kaçırmıştık o sene. O dönemler maça gitmeye başlamıştım. Ağabeyimle ve babamla ara ara giderdik. O yüzden stadyumlara gittiğimde hiç böyle içimde korku filan olmuyordu. Gayet sahaya bakıyorsun ya sanki kendimi evimdeymiş gibi hissediyordum. İçim huzurla doluyordu. Zaten eski stadımız parkın hemen yanında kuş sesleri böcek sesleri filan vardı. o yüzden hiç böyle aklıma kötü bir şey gelmiyordu. Rahat rahat maçları seyrediyordum.
İnsanların bakış açısı otizme önyargılarla dolu. Ben buradan bir şeyin altını çizmek istiyorum. TEKSAS. ( VE ÇİZDİM????)Teksas seni nasıl kucakladı sardı sarmaladı? Hiç mi bir kişi de mi seni ötekileştirmedi? Bana göre günün sorusudur.
Açıkçası şöyle anlatayım o konuyu. Maalesef çocukluğumda büyüdüğüm mahalle şimdi ismini vermeyeyim etik olmaz. Orada yaşayan insanlara da haksızlık etmek istemiyorum. İnsanlar otizm ne demek bilmiyordu. O yüzden de bana hep akran zorbalığında bulundular. Hatta mahallemizi bile değiştirmiştik o dönem. İşte o mahallede tanıdığım bir ağabeyimiz vardı. O ağabeyimizle üniversite yıllarında kaderin cilvesidir ki yeniden karşılaştık.
Teksas peki?
Üniversite de maçlara gitmeye devam ettim. Trübün liderimiz ENES AYDIN ile DERNEK BAŞKANIMIZ ERTUĞ TOKER ile tanıştım. Beni çok sevdiler. Saydılar. Her zaman kardeşleri gibi davrandılar. Ağabeylerimiz beni kucakladı. Çünkü ben dürüst bir adamım. MAALESEF PARA İÇİN RANT İÇİN FARKLI ŞEYLER ÖNERİLEBİLİYOR; AMA BİZ ÖYLE İNSANLAR DEĞİLİZ. HER ZAMAN BİR İDEOLOJİ UĞRUNA DİMDİK GİTTİK. AĞABEYLERİMİZ DE BENİM BU DURUŞUMDAN ETKİLENDİ. Maçlarda beni bağırırken görüyorlar, diyor ki bu çocuk çok zeki. dikkatlerini çekmişim. Bu çocukta bir duruş var. Yanımıza alalım diyorlar.
Gerçekten auran çok yüksek. Buradan taraftarımıza ne söylemek istersin?
Kimse kimseyi tanımıyor algısı olsa da bu yalan.( gülüyoruz) Herkes herkesi tanıyor biliyor. Gençlerimiz korkmasınlar. yeni ortam, yeni arkadaşlıklar derken yabancılık duygusu hemen kayboluyor.
Aidiyetlik. Seni Teksas iyileştiriyor diyebilir miyiz; çünkü sen hiç özel eğitim almamışsın. o dönemler yapısal sıkıntılardan dolayı.
Kesinlikle. Kesinlikle tabi ki. Teksas bana terapi. Nasıl siz ibadethanelere girdiğinizde huzur buluyorsanız aynı şekilde ben de spor alanlarına girdiğimde içim huzur kaplıyor. Herkesle yan yanasın. Texas beni kucakladı. Benim ağabeylerim.
Ne yaptılar bu kadar? Yani Texasın içinde ne var bu kadar da arkadaşlarında dışarıda bulamadığın her şeyi onlarda yaşayabiliyorsun? Gerçekten çok merak ediyorum.
Oradaki ağabeylerimiz hepsi benim otizm olduğumu en başından beri biliyordu. Hepsi biliyordu. Başlarda çok az merak ettikleri şeyleri sordular; ama hiç konuşulmadı bile. İç içe hep. Kucakladık. Destek oldular. SORGUSUZ KABUL GÖRDÜĞÜM AİT HİSSETTİĞİM BİR YER. Hiperaktif olduğum için ya birader sen ne kullanıyorsun bize de söyle ( gülüyoruz ) gibi söyledikleri oluyordu.
Aslında seni kim olduğunla ilgilenmeden koşulsuz sevdikleri için olabilir mi, ön yargılar olmadığı için orada?
Öcüler yok. Kan emiciler yok. Sadece güzel insanlar var. Keşke hayat stadyumlar ve salonlardan ibaret olsa; ama maalesef ayakta durmak zorundayız.
Ağlayacağım ama şimdi…
Dünya benim için gri. Solgun ve boş. Stadyum da renkleniyor. Hayat başlıyor. Texas ile renkleniyor.
Ya sen bana en büyük hayalimi sormadın. ben buna çalışmıştım.(gülüyoruz)
Aman Allah’ım nasıl sormam bu soruyu.
Benim en büyük hayalim, eğer yazar olmak nasip olursa trübünde yaşadığım tüm süreçleri tüm maçları hepsini tek tek gün gün ay ay saat saat kitapta toplamak. insanlara BURSASPOR bugün neden bu halde sorusunun cevaplarını yazmak. bana göre önemli bir eser olacak.
O zaman ben de sana söz veriyorum. Kitabını ben çıkarmak istiyorum. Sen de izin verirsen, tüm desteğim seninle.
SERCAN YASUN KONGRE GÜNÜ VE BURSASPOR ÖZEL DEĞERLENDİRME
Genç BURSASPORLU kardeşlerime şunu söylemek istiyorum. İçleri rahat olsun. Belki takım kötü gidiyor olabilir ama sahip olduğumuz mevcut yönetim en azından bu olayları frenleyecek durumda. Tamamen profesyonel. Oyuncuların maaşlarını ödeyebilecek. Personellerin giderlerini karşılayabilecek bilinçte. Kongreden bir ay öncesi. Oyuncular birbirine giriyor. Yumruklar tekmeler havada uçuşuyor. Maç bitiyor. Dönem başkanı Recep GÜNAY basın açıklaması yapıyor. Oyuncuları direkt basının önüne atıyor. Hiçbir şekilde haklarını savunmuyor. Provokasyon vardı ama söylemiyor.
Ben değil. Biz. Hepimiz istedik ki oyuncalarımızın arkasında dursun. Durmadı. Maçtan kısa bir süre sonra yönetim istifa kararı aldı. Maaşlar ödenmiyor. Oyuncular da kadro dışı var. Sıkıntılar çok fazla. Bu şekilde o kongre gerçekleşti. Haksızlık vardı. Çifte standart vardı. İşte tam bu aşamalarda kongre gerçekleşti.
Tüm olayların tam içindeyim. Kongre gününde de ortam çok gergindi. hatta biz de yönetim aleyhine imza topladık. Sonra kürsü sırası bana geldi. size şunu açıklamak istiyorum. Başkan konuşmaya çıktı. Başkan kendini kurtarmak için açıklamalar yaptı istifa etti çekti gitti. RECEP GÜNAY. O gün normalde hazır bir yazıyı okuyacaktım. Ama dediğim gibi gelişen olaylar olduğu için duramadım artık. Yeni yönetimden çok umutluyuz. Bilet fiyatları en düşük seviyelerde olacak. Taraftarın da stada gelip destek olması sağlanacak. takımımız taraftarıyla beraber daha iyi oynayan daha hevesli bir takım. herkes rahat olsun. müsterih olsun.
SERCAN YASUN’DAN VEFA!
İLKOKUL ÖĞRETMENİM FERHAT ÖZDOĞRU BAŞTA OLMAK ÜZERE, BEN DE EMEĞİ OLAN TÜM ÖĞRETMENLERİME TEŞEKKÜRÜ BORÇ BİLİYORUM. ERTUĞ TOKER AĞABEYİM, ENES AYDIN AĞABEYİM VE TEKSAS İYİ Kİ VARSINIZ! VE ÖZ AĞABEYİM SALİH YASUN SEN İYİ Kİ BENİM AĞABEYİMSİN!